Barcelona 2000 - Reisverslag

Voor Dennis en Arjan is het vandaag de tweede werkdag, dus we staan weer vroeg op. Na het ontbijt en een uurtje rust lopen we de stad weer in. Met mijn voet gaat het nog steeds niet zo goed. Het warme bad en het masseren mochten niet baten. Maar ik laat mijn vakantie niet door die voet verpesten, gewoon even tanden op elkaar en doorzetten.

Als eerste bezoeken we een naburige kerk, de Santa Maria Del Mar. De kerk is hoog en langs de zijkanten staan talloze altaren. het orgel (persoonlijk vind ik dat altijd het meest interessante object in een kerk) is relatief klein, en een imposant geluid verwacht ik er niet van, geen mooie lange baspijpen. Helaas speelt het orgel niet, maar draaien ze op de achtergrond een CD'tje af met orgelmuziek. Zoals overal is ook hier de sfeer in de kerk heel rustgevend. Ondanks dat ik niet gelovig bent heb ik altijd wel wat respect voor de stilte in zo'n gebouw. Hoe druk het ook is in de stad, in zo'n kerk vind je altijd rust.

Terwijl men de ochtendmis aan het voorbereiden is, lopen wij de kerk weer uit, op naar de Cathedral Del Santa Eulalia.

Rondom de kathedraal staan vele oude gebouwen. Sommige delen zijn zelfs uit de Romeinse tijd. De straatjes zijn vrijwel verlaten, waardoor het lekker rustig is. Angela heeft haar zinnen op een van de gebouwen gezet, en wil graag even binnen kijken. Niet voor het daarin gevestigde museum van Romeinse attributen, maar gewoon het gebouw zelf. "Ik wil gewoon dat gebouw van binnen zien, en niet zulke stomme kruiken waarin olijfolie werd bewaard!", roept ze vrolijk maar enigszins geirriteerd.

Even verderop kunnen we de kloostergangen komen. Naast de kathedraal zit namelijk een klooster. Middenin bevindt zich een tuin met hoge palmbomen en ganzen. Door een deur komen we in de kathedraal zelf komen. Dit is toch wel een heel verschil met het "kerkje" dat we eerder vandaag bezochten! Het koor is gemaakt van schitterend houtsnijwerk en in het midden hangt een fraai orgel. Na wat rondgekeken te hebben gaan we er aan de voorkant weer uit. Op het pleintje spelen een gitarist en een violist wat muziek, dezelfde muziek die ze gisteren ook al speelden.

Na een kop warme chocolademelk en thee in een groot warenhuis lopen we naar de Plaza del Catalunya. Op een bankje in de zon laat ik mijn voet even rusten terwijl ik de ervaringen van vanochtend in mijn kladblok opschrijf. Angela leest geboeid verder in har boek van Stephen King. De zon prikkelt in het gezicht, maar de wind is wat frisjes. Op het plein probeert een klein jongetje de duiven te voeren, maar die honderden gevleugelde vriendjes zijn zo gulzig dat ze op zijn armen en schouders gaan zitten. Dat wordt het jongetje toch iets te veel.

We hebben nog wat uurtjes over voor we op de afgesproken plek Dennis en Arjan zullen ontmoeten. Daarom gaan we naar Parc Guell. Dit park is geheel ontworpen door de beroemde architect Antoni Gaudi, die in Barcelona vele sporen heeft nagelaten.

Na een toch met de metro en een stevige wandeling bergopwaarts (achteraf waren we bij het verkeerde station uitgestapt) komen we bij de hoofdingang. Typisch Gaudi, al die rare kronkelige gebouwtjes en muren, versierd met mosaieken van oud beschilderd serviesgoed. In de zuilengalerij speelt iemand op een dwarsfluit. Het akkoestiek hier is geweldig. Boven de galerij is een open plek, omringd door een hele lange slingerende bank, de beroemde bank van Gaudi, uiteraard bezet met allemaal tegeltjes en stukjes serviesgoed. Het park is schitterend. De bouwwerken van Gaudi sluiten zo harmonieus aan bij de natuurlijke omgeving.

Om meer te weten te komen over Gaudi bezoeken we het Museu Gaudi, dat ook in dit park zit. Dit valt tegen, er wordt nauwelijks iets over Gaudi zelf verteld. Er staan wel wat leuke door hem ontworpen stoelen. Ze nodigen echt uit om te gaan zitten, maar helaas mag dat niet. Ook staat er een pianola, met een hele kast vol met muziekrollen, een verzamelaar zou zijn vingers hier aflikken! In zijn werkkamer staat een kast met allerlei constructies van karton en touwtjes, waarmee hij paraboolvormen maakte.

Rond 15 uur pakken we weer de metro. We gaan nu naar de Sagrada Familia, het levenswerk van Gaudi. Het zal een van de hoogtepunten van deze vakantie moeten worden. Hier zullen we ook Arjan en Dennis ontmoeten.

We lopen vanuit de metrogangen de trap op naar boven, en komen op een druk kruispunt. We draaien ons om, en ....... wooooww! Het gebouw is nog imposanter dan ik me had voorgesteld! En dan te bedenken dat de middentoren er nog niet op staat. Die middentoren wordt nog bijna twee keer zo hoog nog als de enorm hoge torens die er nu al staan.

Hoewel het op het eerste gezicht geen echt "Gaudi-achtig" gebouw is, zijn er toch duidelijke kenmerken terug te vinden van deze bijzondere architect, zoals de kleurrijke vruchten op de top van het middenschip, de met mosaiek bezette kruizen op de toppen van de torens en de talloze parabolen die overal terug te vinden zijn.

Na een wandeling rondom het complex gaan we binnen een kijkje nemen. In de fundamenten bevindt zich een interessante tentoonstelling over de bouw van deze kathedraal en over het leven van Gaudi zelf.

Na al deze wijsheid wordt het tijd om het wat hogerop te gaan zoeken. De lange smalle torens zijn voorzien van wenteltrappen. Niets voor mensen die hoogtevrees hebben, maar bij ons valt dat nog wel mee. Bovenaan is er een prachtig uitzicht over het bouwwerk en de omgeving. Tijdens de beklimming kun je via vele uitkijkpunten diverse objecten van dichtbij bekijken.

Na al dat geklim knort de maag behoorlijk. Dichtbij het hotel stappen we dus een klein restaurantje binnen. Alles zit tegen hier. Angela wordt opgeschrikt door een vreemde insect, de frieten zijn doorweekt met vet en het vlees is hoofdzakelijk bot en vet. Alleen het voorgerecht was nog redelijk. Na dit tegenvallende diner gaan we nog even bijtanken bij de MacDonalds.

We besluiten de dag in een leuke kroeg. Achter een orgeltje zit een figuur die verdacht veel op Frankenstein lijkt en op de hoek van de bar zit een aangekleed skelet. Aan de deur hangen heksen. Toch doet het niet eng aan, maar juist heel grappig. Op de achtergrond klinkt wat muziek, een soort jazz en blues. De sfeer is heel gemoedelijk. Sommige gasten (voornamelijk jongeren hier) vermaken zich met de aanwezige spelletjes.

Verder