London 1998
 Inhoud
Voorgeschiedenis
 Reeds in januari dit jaar had ik al zin om er even tussenuit te gaan. Het leek me wel lekker om gewoon even de dagelijkse sleur te doorbreken. En wat houd mij tegen? Ik werk en ben dus niet meer afhankelijk van schoolvakanties, dus ik kan de drukke zomermaanden ontwijken. Voordeel is dat het overal veel rustiger is, nadeel is dat het weer soms wat minder is. Maar ja, zolang het droog is en niet te koud vind ik het prima. Ik ben niet zo'n zon-aanbidder.
Even er tussenuit dus. Maar waarheen? Die vraag was voor mij niet moeilijk te beantwoorden: naar London. London is een levendige stad met prachtige gebouwen en een merkwaardige bevolking. Enerzijds heb je de echte Engelsen, waarvan je echt kunt merken dat het eilandbewoners zijn, ze hebben een heel eigen cultuur ontwikkeld, zonder al te veel invloeden van buitenaf. En het zijn de enige die echt Engels praten... Nergens vind ik de Engelse taal zo mooi als in Engeland zelf. Een van de sprekers bij de Speakers Corner in Hyde Park zeij tijdens deze vakantie met een glimlach: "Amerikanen komen naar Engeland om de Engelse taal te leren".
Oorspronkelijk zou ik alleen gaan. In februari leek het er even op dat ik wellicht met iemand anders naar London zou gaan, maar helaas was dit slechts een korte liefde..... Toch alleen dus?
In maart, tijdens een avondje stappen met enkele vrienden, vertelde ik dat ik van plan was om in april een weekendje naar London te gaan. Ferry Kemperman, een oud-studiegenoot en al meer dan 10 jaar een van mijn beste vrienden, sprak dit wel aan. De beslissing was snel genomen. Na een Emailtje was de knoop doorgehakt: van 17 t/m 20 april zouden we London onveilig gaan maken.
Voor Ferry was dit de eerste keer naar Engeland, maar voor mij was London niet nieuw meer: reeds 4 keer eerder was ik al in deze wereldstad, waardoor ik in London beter de weg weet dan in Amsterdam!
Vrijdag 17 april
De reis begon met een autoritje naar Huissen. Om 9 uur haalde ik Ferry thuis op. Terug naar huis weer, zodat mijn moeder ons om 10 uur op het treinstation van Elst af kon zetten. De trein bracht ons naar Schiphol, waar we met vlucht KL 1017 om 13.15 uur naar London Heathrow vlogen. De sandwiches aan boord vond ik niet echt geweldig, maar Ferry dacht daar iets anders over en had dus een dubbele portie.
Vanaf London Heathrow bracht de metro ons naar Earl's Court Road, waar we 2 bedden hadden gereserveerd in Earl's Court Youth Hostel. Dit is een van de 7 jeugdherbergen in London die bij de YHA is aangesloten. Het was niet bepaald goedkoop in verhouding met de andere YHA-jeugdherbergen in Engeland, maar dat zal wel komen omdat je in hartje London zit. Het is nou eenmaal een dure stad. Normaal overnacht ik, wanneer ik in London ben, altijd in Jordans Youth Hostel, maar omdat we ook wat van het avondleven in London wilden bekijken is gekozen voor een herberg dichtbij het centrum.
Earl's Court Youth Hostel: duur, maar wel uitstekend verzorgd.
Nadat we onze spullen in de herberg hadden achtergelaten zijn we gelijk de stad ingegaan, op weg naar de grote winkelstraten. Vanaf Piccadilly Circus zijn we de Regent Street ingelopen en o.a. bij Warner Brothers en Hamley's (de grootste speelgoedwinkel van Engeland) geweest. Daarna zijn we door Oxford Street gelopen en zijn we naar HMV gegaan, een "klein CD-winkeltje" waar ze ongeveer alle CD's hadden die je maar kunt verzinnen. Sellfridges viel wat tegen, voornamelijk mode en huisraad. In Oxford Street hebben we ook even een pub bezocht, want de inwendige mens moet toch ook af en toe verzorgd worden.
Het gezicht van het drukke plein "Piccadilly Circus" wordt met name bepaald door de reclameborden
Met de metro naar de andere kant van Oxford Street, om daar de wijk Soho in te lopen. Ferry wilde graag Chinatown zien. Ik zat zelf even fout, ik dacht dat Chinatown in de Berwick Street was. Maar toen deze straat eindigde in de Rupert Street en we tussen de rode lampjes van London terechtkwamen begonnen we toch te twijfelen. Maar toch, 5 minuten later, kwamen we in Gerrard Street waar je je heel even in China waant. Gelijk maar even gegeten, want waar vind je zoveel Chinese restaurants bij elkaar?
Daarna zijn we naar Leicester Square gegaan. Hier is altijd wel wat te doen. Straatartiesten, diverse cafe's, maar vooral ook fastfoodzaken zijn hier te vinden. Over fastfoodzaken gesproken: ik weet niet hoeveel zaken van MacDonalds, Pizza-Hut en Burger King er in London zijn, maar zo ongeveer bij ieder metrostation in het centrum zijn deze zaken terug te vinden.
Vlakbij Leicester Square is ook Segaworld. Nou ben ik helemaal niet zo'n fan van al die speelautomaten en zo, maar dit was toch wel indrukwekkend. Een gigantisch gebouw vol automaten, verdeeld over diverse afdelingen met elk een eigen thema, dit alles zeer futuristisch opgezet.
Na al dat kabaal zijn we op zoek gegaan naar een rustige pub. Helaas, die hebben ze niet op Leicester Square! Daarom maar een iets minder rustige pub ingegaan, wat een soort studentencafe voorstelde.
Aan het einde van de avond zijn we maar weer teruggegaan naar ons bed in de jeugdherberg, zodat we de volgende dag weer fit waren voor een sightseeing tour.
Zaterdag 18 april
Het ontbijt was echt Engels: eieren met spek, toast, jam, saucages, cornflakes en niet te vergeten witte bonen op tomatensaus. Die bonen hebben we maar laten liggen, beiden vonden we dit niet echt geslaagd als ontbijt. De rest smaakte prima, het ontbijt was dan ook prima verzorgd. Wat een luxe voor een jeugdherberg...
Vandaag stond op het programma: sightseeing. Oftewel: een trip langs de bekende gebouwen van London. Eerst met de metro naar de "St. Paul's Cathedral", een gigantische kathedraal die het hart vormt van de Anglicaanse kerk. Het gebouw is ontworpen door Wren, een architect die duidelijk zijn sporen heeft achtergelaten in London.
De St. Paul's Cathedral, het beroemdste bouwwerk van Wren
Daarna zijn we naar "The Monument" gelopen. Dit is een hoge zuil van 62 meter, op de plaats waar in 1666 de grote brand van London begonnen is.
Vervolgens op naar het hoogtepunt van deze dag: "The Tower of London". De entree is duur (9 pond) maar met een oude studentenkaart kom je er iets goedkoper in, je bent niet voor niets Hollander.....
Een van de Yeoman Warders laat ons enkele belangrijke punten zien van deze vesting, waarvan de eerste bouwsels uit 1078 stammen. Willem de Veroveraar gaf destijds opdracht het slot te bouwen, maar heeft nooit meegemaakt dat het gebouw af was (zo'n 200 jaar later). De rondleiding werd vergezeld van allerlei merkwaardige gebeurtenissen, die op een smakelijke manier verteld werden. De een na de ander werd onthoofd, maar door de manier waarop het gebracht werd leek het net een comedy.
De kroonjuwelen, welke ook in de Tower bewaard worden, hebben we niet gezien. De rij voor de ingang was vele tientallen meters lang. Zoveel geduld hebben we niet...
De Tower of London is het bekendste en meest indrukwekkende gebouw van London. Naast de vele gebouwen en oude spullen zijn hier ook de raven te bewonderen, welke sinds jaar en dag in de Tower wonen. Zou Edgar Allan Poe ("The raven") hier zijn inspiratie opgedaan hebben?
Na het bezoek aan de Tower even snuffelen in de souvenierwinkels daar, Ferry moest een bordje hebben voor zijn collectie, en natuurlijk ook een frutseltje voor zijn broer, die eveneens een aanzienlijke collectie bezit. Zelf niets gekocht, ofschoon zo'n "Mind the gap" T-shirt wel grappig was...
De metro bracht ons weer naar een ander gedeelte van de stad: "Trafalgar Square". Dit is een van de bekende pleinen van London, met diverse bekende gebouwen zoals "The National Gallery" en het kleine maar artistieke kerkje "St Martin in the Fields". Lord Nelson kijkt al vele jaren uit over het plein vanaf een hoge zuil, net naast de grote fontijnen.
Vanaf het plein liepen we de Parliament Road in, langs de "Horse Guards" en "10 Downing Street". De weg eindigt op Westminster Square, waar we de "Houses of Parliament" konden zien (inclusief de "Big Ben") en de "Westminster Cathedral", waarin beroemdheden als Isaac Newton liggen begraven. Vanaf Westminster Bridge zien de parlementsgebouwen er prima uit.
Na een wandeling door "St. James Park", een klein maar mooi park vol met eekhoorns, kwamen we bij "Buckingham Palace". Dit moet je natuurlijk gezien hebben, dus dat hadden we na 2 minuten dus ook gezien. Het is oppassen hier, want anders loop je tegen een van de vele hotdog-karretjes aan, die we dus ook maar even geproefd hebben.
Het grote maar saaie paleis van de Engelse koningin: Buckingham Pallace. Voor het paleis staat de Queen Victoria Statue.
Vanaf Victoria Station gingen we met de metro naar "Notting Hill". Deze plek kenden we uit de lesboekjes van Engels (HAVO) dus die moesten we zeker even bezoeken! We hebben daar even een drankje genuttigd in een lokale pub aan de Portobello Road, daarna zijn we gaan eten bij een Mexikaans restaurant, niet ver van het metrostation. Dit smaakte prima, en de service was ook veel vriendelijker dan bij de Chinees van gisteren.
Met een volle maag weer terug naar de jeugdherberg, even bijkomen van deze lange maar boeiende dag.
's Avonds zijn we weer naar Leicester Square gegaan, waar we een tijdje hebben staan luisteren naar een van de straatmusikanten. De muziek inspireerde ook een zwerver, die daardoor niet aan zijn flesje sterke drank toekwam. Enkele mensen uit het publiek begonnen zelfs spontaan op straat te dansen, waarbij Ferry ook bijna de klos was...
In een rustige pub, niet ver van Leicester Square, hebben we de avond besloten. Een goed gesprek en een lekker drankje (pintje voor Ferry, colaatje voor mij) hebben we daar prima kunnen vertoeven.... tot 11 uur, want dan gaan de pubs dicht!
Zondag 19 april
Zondagochtend in London, de zon schijnt, dus wat doe je? Juist, je gaat naar Hyde Park, naar de "Speakers Corner". In dit stukje van het park staan iedere zondag allerlei merkwaardige mensen, die vertellen wat ze van geloof, politiek en andere maatschappelijke zaken vinden. De stellingen van de sprekers liggen vaak nogal gevoelig, zodat het publiek nog wel eens reageert. Een leuke discussie is het gevolg, want de sprekers moet je niet altijd even serieus nemen. Hoewel, die mensen met een bepaalde boodschap proberen het publiek toch echt te overtuigen. Maar de sprekers met humor zijn toch het meest in trek bij de toeschouwers. Een spreker, die zich "the best speaker of Speakers Corner" noemt, heeft ons in ieder geval zo'n anderhalf uur vermaakt, samen met vele tientallen andere bezoekers. Hij probeerde met allerlei voorbeelden en vreemde stellingen het publiek wijs te maken waarom hij Duitsers en Amerikanen zo dom vindt. De aanwezige Amerikanen en Duitsers voelden zich natuurlijk erg aangesproken, en heftige discussies waren het gevolg.
Na al dit kabaal zijn we maar even in het park gaan zitten, op een bankje langs de grote vijver van Hyde Park. Hier zagen we dat niet iedereen de kunst van het roeien even goed beheerste, en dat waterfietsen toch wat makkelijker was. We hebben ons er maar niet aan gewaagd.
Met mooi weer is het goed vertoeven in een van de parken van London, zoals hier in Hyde Park
Daarna liepen we door het park naar het zuiden, richting de "Royal Albert Hall", waar jaarlijks vele concerten plaatsvinden, waaronder de beroemde "Night Of The Proms". We liepen door naar de grote musea, met als doel het Natural History Museum. Dit gigantische gebouw herbergt een grote collectie aan alles wat maar met de evolutie te maken heeft. De hal met dinosaurus-skeletten was zeer indrukwekkend, en ook de collectie mineralen was zeer respectabel (zachtjes uitgedrukt). Maar ook diverse zalen met allerlei opgezette dieren uit de hele wereld waren de moeite waard. Een zaal had men voorzien van o.a. een gigantische walvis (schaal 1 op 1), waarbij je je af kunt vragen hoe ze die ooit binnen gekregen hebben!
Na dit educatieve uitstapje ging de tocht weer richting jeugdherberg, om weer even uit te rusten. Na al dat gewandel is het prettig om even de voeten van de vloer te hebben.
's Avonds gingen we weer naar onze "stamkroeg", de pub waar we zaterdagavond ook reeds gezeten hadden. Het was nu wel veel rustiger, we waren zo ongeveer de enige klanten. Geen wonder dat in Engeland de pub's om 22.30 uur sluiten. We stonden dus weer vroeg op straat. Te vroeg in ieder geval om naar bed te gaan, dus bij een avondwinkel aan de Earl's Court Road hebben we nog wat drinken en hapjes gehaald, die we in de jeugdherberg naar binnen gewerkt hebben.
Maandag 20 april
De laatste dag, dus na het bekende ontbijt, hebben we even de spullen ingepakt, zodat we deze later vandaag op konden halen.
Vandaag leek ons een perfecte dag om naar "Madame Tussaud" te gaan. Wie gaat er nou op maandagochtend naar dit beroemde wassenbeelden-museum? Nou, best nog wel veel mensen! Dat viel dus even tegen, maar toch hoefden we slechts een kwartiertje te wachten voor de kaartjes, en dat is toch ruim beneden normaal (de vorige keer dat ik in London was moest je een uur wachten...). Eenmaal in het museum is het zeker de moeite waard. Allerlei beroemdheden staan hier naast elkaar, zoals diverse mensen uit de filmwereld (o.a. Sean Connery, Arnold Schwarzenegger, Silvester Stallone), popartiesten (Elvis, Michael Jackson), staatshoofden (Britse koningshuis, Helmut Kohl, Saddam Hussein) en ook 2 Nederlanders, namelijk Ruud Lubbers en Koningin Beatrix. Na deze "normale" beelden kom je in een horror-wereld, waar allerlei beruchte moorden en moordenaars worden getoond. Met grappige karretjes wordt je vervolgens door "The Spirit of London" verplaatst, waar in 5 minuten de hele Londense geschiedenis aan je voorbij gaat, uitgebeeld met allerlei fraaie straattaferelen.
Ik was ooit al in Madame Tussaud in Amsterdam geweest, dat vond ik toen tegenvallen (klein), maar dit was toch wel wat anders. Wat een collectie!
Na dit indrukwekkende bezoek zijn we richting Harrods gegaan, het grootste warenhuis van Engeland dat zegt ALLES te hebben of te kunnen leveren. De boeken-afdeling was blijkbaar wel interessant, daar hebben we zo'n 3 kwartier rondgehangen. En als ze alles hebben, moet je dat ook even controleren! Dus even kijken of ze damboeken hebben! (Ferry is een fanatiek dammer, werd dit jaar kampioen van Nederland met zijn team van de Damvereniging Heyting Huissen). Helaas, geen boek kunnen vinden over deze wereldsport. Wel meters boeken over schaken natuurlijk, maar dat is normaal...
Onze laatste Engelse ponden hebben we in een klein restaurantje gespendeerd aan de Brompton Road, om even een warme hap naar binnen te werken. Daarna gingen we terug naar de jeugdherberg om onze spullen op te halen en vervolgens met de metro richting Heathrow te gaan. Vlucht KL-1022 bracht ons om 19 uur terug in Nederland, waar de trein (inclusief een vriendelijke koffiedame van Rail Catering) ons weer terugbracht naar Elst, eindpunt van deze korte maar zeer geslaagde vakantie!
| 
