Madagascar 2000 - Reisverslag - dag 22

Van Ifaty naar Antananarivo

En dan is het tijd om afscheid te nemen van deze prachtige plek... De waarheid is soms hard.

De reis begint met een wilde bustocht van Ifaty terug naar Tulear, waar het vliegveld is. "Vliegveld" is een groot woord, je moet het hier echt als vervoer zien. Je stapt in, zoekt een vrije stoel op, deur dicht en vliegen met die kist. Ja, ze denken er hier erg makkelijk over. Het is ook niet voor niks dat Madagascar Air ook wel "Mad Air" genoemd wordt.

We maken een tussenlanding bij Fort Dolphin, waar de nodige pasagiers uitstappen, en de vrije stoelen weer ingenomen worden door nieuwe mensen. De tussenstop duurt een half uurtje. Op Schiphol is zoiets gewoon onmogelijk!

Vanuit de lucht wordt het nog eens heel duidelijk waarom Madagascar ook wel het Rode Eiland wordt genoemd. De landing in Antananarivo verloopt voorspoedig. Met een busje gaan we naar een restaurant in deze stad voor het afscheidsdiner, maar onderweg stoppen we nog even bij een supermarkt om wat laatste versnaperingen voor de verdere reis te kopen. Gaby koopt een leuke pluche lemuur, en ik neem nog een T-shirt mee.

Het restaurant is heel gezellig, en er is een muziekgroepje dat ons diner muzikaal weet te omlijsten. Het knapperende hout in de open haard maakt de sfeer compleet.

Later op de avond gaan we weer terug naar het vliegveld. De douane is erg vervelend hier, reizigers en bagage worden diverse malen gecontroleerd. En als we na lange tijd wachten dan eindelijk het vliegtuig in mogen, worden onze bagage vlak voor het toestel nogmaals bekeken.

De sleur op het vliegveld heeft ook een voordeel: eenmaal in het vliegtuig ben je zo moe, dat je makkelijk in slaap valt.

Route