Barcelona 2000 - Reisverslag

Eindelijk uitgeslapen! Jawel, deze ochtend hoefden we eindelijk een keer NIET vroeg op te staan. Best wel lekker hoor, maar rond 9 uur gaan we toch maar het bed uit. Eerst nog even in bad, en daarna het gebruikelijke ontbijt in het andere hotel. We komen om vijf voor tien daar binnen, nog net op tijd, want het ontbijt is officieel tot 10 uur.

Vandaag hebben we een echte Gaudi-dag. We beginnen met een metrorit naar het noorden, naar de Carrer del Gracia. In een zijstraatje staat het oudste bouwwerk van Gaudi, namelijk Casa Vincens. Het valt gelijk op tussen de andere huizen. Mosaieken, gebogen ijzerwerk, ronde en parabolische vormen.

Twee kilometer verderop staat het volgende huis van Gaudi, namelijk Casa Mila. Ook hier weer golvende vormen en rare schoorstenen. Maar het bonte mosaiek is hier niet te zien. Het doet daardoor wat minder vrolijk aan dan veel van zijn andere creaties. We lopen even naar binnen. Middenin is een patio met een mooie trap.

Weer iets verder staat Casa Batllo. Dit huis zou zo in het Parc Guell passen, met al die tegeltjes, kleuren en natuurlijke vormen.

Dennis heeft Parc Guell nog niet gezien, dus besluiten we om hier de middag door te gaan brengen. Deze keer nemen we wel het juiste metro-station, zodat de wandeling naar het park een stuk korter is. Een deel van de beklimming kan via de roltrap, wat ik persoonlijk wel prettig vind met die zere voet van mij.

Bij de rand van het park staan allemaal cactussen. Dat is toch wel even een raar gezicht. Maar we zijn hier tenslotte in Spanje, en daar kan dat allemaal. In Nederland zou er niet veel van over blijven, met al die kou en regen.

Ik ga lekker op de lange bank zitten, met uitzicht op Barcelona en de zon in het gezicht. Dennis en Angela gaan met z'n tweeen op pad. Zo kunnen ze er ook even met z'n tweeen van genieten. Ik geniet van de zon, mijn gezicht is al een beetje bijgekleurd. Ik heb mijn boek meegenomen, en ik heb nog wat van mijn reisdagboek in te halen, dus ik kom de tijd hier wel door.

Evenals eergisteren lopen er ook nu weer veel kinderen rond. Ook komen er groepen Japanners en Amerikanen voorbij, die hier een half uurtje de tijd krijgen om rond te kijken. Waarschijnlijk maken de meesten deel uit van groepen die in een paar weken heel Europa rondgaan, en daardoor dus eigenlijk niks zien. Nou, ze doen hun best maar, ik doe het kalm aan. Vakantie is ook bedoeld om even lekker bij te komen, weg van de dagelijkse sleur, weg van alle zorgen, gewoon even niets aan je hoofd en doen waar je zin in hebt. Ja, dat is vakantie voor mij. En deze vakantie voldoet daar prima aan!

Onder mij, in de zuilengalerij, speelt een 3-koppig strijkgroepje. Het klinkt zelfs hierbuiten nog mooi door de fantastische akkoestiek.

Als Dennis en Angela terugkomen, eten we nog een stokbroodje als lunch. Daarna zitten we met z'n drieen nog een tijdje op de bank.

De middag nadert alweer zijn einde, en het wordt ook langzaamaan iets koeler. We gaan terug naar het hotel om even bij te komen. Dennis en ik gaan opnieuw een poging doen om naar het Imax te gaan. We hebben er nu tijd genoeg voor. Helaas had zo ongeveer heel Barcelona hetzelfde idee, want er staat een enorme rij voor de kassa. Alles is uitverkocht. Wederom pech dus voor ons.

Tegenover het hotel zit een eenvoudig restaurantje, waar we lekker gaan eten. We bestellen bij het eten ook een kan met Sangria, een typische Spaanse drank. Deze smaakt heerlijk! Dennis wordt gelijk wat losser met de babbel, en Angela steeds vrolijker. De alcohol doet goed zijn werk...

Met een volle buik en een flinke slok Sangria lopen we richting het havengebied. We kijken rond in het Magnemarum, een modern winkel- en uitgaanscentrum. Bovenop ligt een minigolfbaan met echte waterpartijen en bunkers. In de discotheken rondom de golfbaan is niets te doen. In de Irish Pub is het echter heel gezellig. Hier blijven we nog een tijdje zitten kletsen, en we hebben nog even een gesprek met de goedgezinde bardame.

Verder