Barcelona 2000 - Reisverslag

Om kwart voor zeven maakt Arjan mij al wakker, want hij en Dennis moeten al vroeg op pad. Snel naar het andere hotel, waar ons ontbijt al staat te wachten. In ons eigen hotel wordt geen ontbijt geserveerd, maar ze hebben blijkbaar een dealtje gemaakt met een naburig hotel. Hier staat ons een eenvoudig ontbijt te wachten: een croissant, 2 beschuitjes, wat beleg, koffie/thee en vruchtensap.

We kopen hier ook gelijk wat flessen water, want het kraanwater is niet te drinken vanwege de hoeveelheid chloor die erin zit. Na afscheid genomen te hebben van Dennis en Arjan lopen Angela en ik terug naar het hotel om ons nog even op te frissen en voor te bereiden op deze eerste volle dag in Barcelona.

Ik heb trouwens goed geslapen, hoewel ik in het begin nog een tijdje heb wakkergelegen vanwege de warmte. Buiten is het zo'n 15 graden overdag, maar die Spanjaarden vinden dat blijkbaar erg koud, en hebben op de kamer dus de verwarming aangedaan. De lucht is hier trouwens ook anders, want de meesten hebben wat last van droge lippen. Dennis en Angela hadden ook wat slaapproblemen, ze moesten even wennen aan de vreemde geluiden hier in de stad en in het hotel.

Nadat we ons even opgefrist hebben lopen Angela en ik richting het strand. We passeren eerst Port Vell, een van de jachthavens van Barcelona. Op de achtergrond zien we o.a. het beeld van Columbus en het zee-aquarium.

Even verderop komen we op het strand. Het zand is erg grof, het valt zo van je kleren af zonder te vlekken. Het geluid van de golven is altijd erg rustgevend. We zitten lekker even in de zon met onze ogen dicht te genieten. Het is nog wat vroeg, maar de zon begin je nu al te voelen. De lucht is egaal blauw, geen wolkje te zien.

Weer verderlopend komen we wat poezen tegen. Angela wil ze aaien, maar daar zijn ze niet zo van gediend. Het zijn verwilderde poezen, waarvan er velen hier in Barcelona rondlopen. Hier staan ook wat palmbomen dichtbij, die we even aan moeten raken. Wat een vreemde schors is dat toch, het lijkt wel kurk.

Een stukje verder komen we in het olympisch dorp. Aan het strand zit een complex met o.a. Planet Hollywood en het Gran Casino. Dit is al van ver te zien, door een groot kunstwerk dat hier op het dak staat, in de vorm van een walvis. Voorbij dit complex is de olympische haven, die nu als jachthaven wordt gebruikt. Aan de rand van de haven zijn talloze restaurantjes gevestigd. Hier bevindt zich ook een winkelcentrum. Aan de andere kant van het winkelcentrum komen we op een grote weg, met daarlangs allemaal grote flats met apartementen. Hier hebben tijdens de Olympische Spelen van Barcelona in 1992 alle atleten en begeleiders overnacht. Ook is er een parkje, waarin vele vlaggenmasten staan. Daar hebben ongetwijfeld alle vlaggen gehangen van de deelnemende landen.

We wandelen verder, langs de dierentuin op. Om de hoek kunnen we een parkje in, het Parc de la Ciutadella. In de bomen schreeuwen een aantal groene parkieten, die hier in het wild leven. Dat is toch wel even een rare gewaarwording. Mijn parkiet thuis moest eens weten hoe hij hier zou kunnen leven!

Het park wordt gedomineerd door een protserige waterpartij, de Font Monumental. Op een anbijgelegen terras genieten we van de zon en nuttigen we Zuno de Naranja (sinaasappelsap) en pelpinda's, met uitzicht op de fontein en aan de andere kant een vijver.

Na deze heerlijke pauze gaan we verder. Op het plein voor de Arc de Triomf staat een markthal, waarin groenten, fruit, vlees en vis wordt verkocht. Ik koop een lekkere tros bananen. Angela wil ook wat fruit hebben, dus vraagt of ik 1 sinaasappel en 1 appel wil kopen. "1 sinaasappel en 1 appel?", vraag ik voor de zekerheid nog even. Ik had het toch goed. Dus ik vraag dat aan de verkoper, en die vraagt aan ons: "1 sinaasappel en 1 appel???" Ze had liever 1 kilo sinaasappels en appels verkocht haha!

Tussen de markt en de Arc de Triomf staat een grote groep mannen rondom een bak met zand. Ze zijn druk bezig met Jeux-de-Boules. Ik dacht dat dit typisch iets Frans was, maar hier in Spanje zijn ze er blijkbaar ook gek op.

Bij de triomfboog eten we het fruit op dat we zojuist hebben gekocht. Daarna wandelen we naar het Palau de la Musica Catalunya. Het staat helemaal ingebouwd tussen de andere gebouwen, dus het is moeilijk om een totaalbeeld te krijgen van dit gebouw. De gevels en zuilen zijn rijkelijk versierd met mosaieken, waardoor het een wat vreemde en overdadige indruk geeft. Bij een zij-ingang kijken we eventjes naar binnen. Ja, ook van binnen is er een overdaad aan versierselen.

Op naar een van de mooiste gebouwen: de Cathedral de la Santa Eulalia. Maar eerst nog even lunchen. Lasagna voor mij, en cortedilles voor Angela.

De kathedraal gaat net dicht als wij arriveren. Spanjaarden houden vroeg in de middag siesta. 's Zomers, op het heetst van de dag, kan ik hiervan het nut wel inzien, maar nu (15 graden max.) lijkt het mij wat zinloos. Maar ja, ze zijn het nu eenmaal gewend, dus passen wij ons maar aan. We lopen terug naar ons hotel, pakken een goed boek, een handdoek en een warme trui, en lopen richting het strand.

Aan zee is het heerlijk vertoeven, weliswaar met een dikke trui en een jas aan, maar toch: we liggen in de zon op het strand van Barcelona! Ik kan het niet laten om even mijn schoenen uit te trekken en mijn voeten te laten overspoelen met het water van de Middelandse Zee. Koud!!! Snel maar weer het water uit, en lekker lezen op het strand.

De wind steekt op, dus wordt het toch wat fris aan zee. Tijd om een warmer plekje op te zoeken. Langs de kade van Port Vell vinden we een beschut hoekje waar we rustig van de siesta kunnen genieten. Na 4 bladzijden begin ik al met mijn hoofd te knikken en maak ik een klein dutje. Toch handig, die siesta, want vakanties zijn altijd vermoeiender dan ze lijken.

De maag begint al te knorren, dus we gaan op zoek naar een restaurant. Dat is makkelijker gezegd dan gedaan. Alles zit nog dicht, Spanjaarden eten pas rond 21 uur, en wij hebben om 19 uur al zin in een stevige maaltijd. Na een uur dwalen door de talloze smalle straten van Barcelona vinden we uiteindelijk een mexicaans restaurant op de Ramblas.

De "texan BBQ ribs" smaken uitstekend, maar van een volle maag wordt je weer duf, zeker na al dat geslenter van vandaag, en alle indrukken die we hebben opgedaan. Bovendien doet mijn linkervoet wat pijn van al het gewandel. Daarom nemen we de metro terug naar ons hotel om in bed te ploffen.

Het metronetwerk in Barcelona is goed voor elkaar. Je hoeft nauwelijks te wachten, iedere 3 of 4 minuten vertrekt er tijdens werkdagen wel een metro. Voor de kosten hoef je het niet te laten: 150 peseta's (nog geen 2 gulden) voor een enkele rit, ongeacht de afstand en het aantal metrolijnen. Zolang je maar onder de grond blijft kun je net zo ver reizen als je wilt. Een 10-rittenkaart maakt het nog goedkoper: 825 peseta's, zo'n 11 gulden.

Verder