Madagascar 2000 - Reisverslag - dag 10

Antsirabe

Er is hier de mogelijkheid om fietsen te huren. Gaby houdt niet van fietsen, maar Hilde wel, dus met haar ga ik per mountainbike de omgeving verkennen. Het is nog wel even een klus om de fietsen te regelen, niet zozeer voor ons, maar wel voor het hotel dat ze verhuurt. De fietsen komen blijkbaar ergens anders vandaan. Er moet nog wel even wat gesleuteld worden. Een fiets is hier een ruim begrip, je kunt het meer frame met wielen, zadel en stuur noemen. Versnellingen zitten er niet op, en zitten ze er wel op dan werken ze niet. De remmen doen het wel, hoewel ook deze twijfelachtig zijn. Al met al dus geen fiets zoals we gewend zijn, maar we hopen dat ze de rit uit zullen houden.

Terwijl onze fietsen rijklaar worden gemaakt, zitten Hilde en ik even buiten bij de ingang van het hotel. Een man komt op ons af en wil ons een voorstel doen. Hij biedt ons aan om mee te gaan naar een herbegraving. Hoewel het op zich wel interessant lijkt, slaan we het voorstel toch af. De herbegraving is een traditie waarbij normaal alleen genodigden welkom zijn. Dat zijn wij niet, wij zijn toeristen. We gaan dus niet, omdat we gewoon die traditie niet willen schaden. Wij zouden het in Nederland toch ook niet prettig vinden als er toeristen komen kijken hoe wij onze dierbaren begraven?

Rond het middaguur fietsen we eindelijk het stadje uit. We rijden eerst richting Lac Andraikiba. Dit is een mooi blauw meer. We stoppen hier even. We eten onze TUC's en pinda's op. Ondertussen passeert een lokale boer met zijn zebu's.

We fietsen weer verder. Het wordt nu een stevige klimpartij. De weg gaat bijna continu omhoog. De weg stelt ook weinig voor trouwens, het is een keihard zandpad met allemaal keien en gaten. Met regen moet je hier absoluut niet komen, dan is het een grote modderbende. Nu niet, de zon brandt flink, en we laten stofwolken achter ons.

Onderweg passeren we diverse dorpjes. De kinderen rennen ons achterna, en vragen naar onze namen, en de ouderen groeten ons. Twee blanken, met rood haar, en ook nog eens op een fiets, dat is toch maar een rare gewaarwording voor de mensen hier.

Na uren harde arbeid komen we uiteindelijk aan bij ons einddoel, namelijk Lac Tritriva. Dit is een mooi kratermeer, omringd door stijle rotswanden. Het meer kent vele legenden en fady's. Zo mag je geen varkensvlees mee naar het meer nemen, en zwemmen is ook uit den boze. Bij het meer staat ook onze bus geparkeerd, waar we de fietsen op kunnen laden. Want dat hele stuk terugfietsen hebben we geen zin meer in. Gaby en de Belgen verklaren ons voor gek om dit stuk te fietsen, maar wij zijn trots op onze prestatie. Want het was een zware maar mooie rit!

Tijdens de terugrit maken we nog enkele stops onderweg om foto's te maken, want de zon staat nu laag, en dan krijg je altijd prachtige kleuren.

Route