Madagascar 2000 - Reisverslag - dag 11

Van Antsirabe naar Ranomafana

Vandaag is weer een reisdag. Onderweg stoppen we in Ambositra. Dit plaatsje ligt midden in het gebied van de Betsileo stam, welke bekend staat om hun houtsnijwerk. Niels had in Tana al mooi houtsnijwerk gezien van Tin-Tin (Kuifje), dus ik hoop ze hier tegen te komen. Er zijn talloze winkeltjes hier met houtsnijwerk, en Gaby en ik slaan hier dan ook onze slag. Maar helaas geen Tin-Tin's.

Als we weer verder gaan, laat Niels trots zijn zojuist gekochte Tin-Tin's zien. AAARG!! Net die ene winkel waar ik niet geweest ben, hadden ze die prachtige dingen! Dat is dus wel even balen. Ik ben best wel jaloers op Niels, want ze zijn nog mooier dan dat ik me had voorgesteld. Maar... iedereen in de bus weet nu dat ik ze zoek, dus mochten we ze nog ergens tegenkomen dan zal ik dat zeker te horen krijgen.

De reis gaat weer verder. De laatste twee uur moeten we over een bijzonder slecht zandpad met diepe kuilen. De weg loopt langs het Nationaal Park van Ranomafana op, een prachtig regenwoud. Een stukje voor het hotel passeren we nog een mooie waterval.

Het hotel "Nature Domain" is luxer dan verwacht. We hebben een huisje met twee slaapkamers en een douche met warm water. Lang niet iedereen heeft die luxe, dus we hebben weer eens geluk. Dat is blijkbaar het voordeel dat je hebt als je wel met z'n tweeen een kamer/huisje wilt delen, maar niet het bed. Het warme water ga ik maar gelijk benutten om eens wat kleren te wassen.

's Avonds eten we in het restaurant van het hotel. Edwin adviseert ons om "crevettes" (kreeftjes) te eten, maar niet iedereen is visliefhebber. De groep kreefteters heeft er wel lol in. Ze moeten met een hamertje de kreeftjes kapotslaan op een houten blok. Hierbij vliegen er nog wel eens wat onderdelen over de tafel. Terwijl wij een poging doen om te eten, zorgt een muziekgroepje voor wat begeleidende muziek. De instrumenten zijn zelfgemaakt (o.a. traditionele bamboe-gitaar), maar de muziek is westers (o.a. 'El Condor Pasa').

Na het eten spelen we met een groepje nog een tijdje hartenjagen. De sfeer is erg gezellig, mede dankzij de Clos Malaza. Dit is een lekker wijntje dat bij de meesten goed naar binnen gaat, inclusief mijzelf. Ik ben normaal helemaal niet zo'n alcohol-drinker, maar hier hoef ik toch niet te rijden, en deze wijn is best lekker.

Route