Madagascar 2000 - Reisverslag - dag 17

Isalo: Waterval en saphir-mijn

Wederom gaan we met het busje naar de rand van het park, dit keer een stukje verderop, waar we een voettocht zullen gaan doen naar een waterval.

Het eerste stuk is nog redelijk begaanbaar, maar al snel komen we erachter dat het meer een voettocht DOOR de waterval is. We moeten op diverse plaatsen over kletsnatte rotsen klimmen waar het water gewoon overheen stroomt. Maar het water wijst ons zo wel de weg door de kloof naar de eigenlijke waterval. Martine heeft wat moeite met het klimwerk, maar met wat steun van de anderen weet ook zij het eindpunt te bereiken.

De waterval is niet erg groot. Het is een soort spelonk hier, waardoor het nogal donker is. De waterval klettert in een meertje. Ik probeer nog wat informatie uit de (deze keer wel Engels-sprekende) gids te krijgen, maar hij vertelt niet veel. Dat is dus wel een tegenvaller, want het is juist hun taak om ook het nodige te vertellen over de dingen die we tegenkomen. Zo zit er ontzettend veel leven hier in het water, allemaal insecten, kikkertjes, enz. Maar hij loopt er gewoon aan voorbij.

Weer terug bij de rand van het park komen we opnieuw de andere helft van de groep tegen. Ze informeren gelijk of we goed geslapen hebben. Ja, nu weten Gaby en ik het zeker: ze hebben bij het reserveren van onze hotelkamers het personeel geinstrueerd om ons samen in 1 bed te krijgen... de rotzakken!

Met ons busje gaan we terug naar Ranohira, waar we de gids afzetten. Vervolgens rijden we door naar de saphir-mijn. We hadden er al iets van gehoord, maar echt een duidelijk beeld hadden we niet. Danny en ik dachten dat het een soort afgegraven rotswand is of zo, maar we hebben het helemaal fout. Het is namelijk niet zozeer een mijn, maar meer een losgeslagen gekte.

In 1998 bleek iemand hier saphir ontdekt te hebben. Sindsdien zijn duizenden mensen naar deze plek getrokken om hun geluk te beproeven. In enkele jaren verrees hier midden op deze vlakte een grote nederzetting. Daarachter is in die tijd een soort maanlandschap ontstaan. Velen zijn hier aan het graven. Enorme kuilen, maar ook diepe smalle putten tot 18 meter diep. Met schep en emmer wordt hier het complete gebied op zijn kop gezet.

Een wandeling door het dorpje is ook een bijzondere ervaring: alles draait hier om de gekleurde doorzichtige steentjes. Vele mensen lopen op straat de steentjes te verhandelen. Anderen zijn, gewapend met een zaklamp, op zoek naar de mooiste exemplaren om deze op te kopen. De handelaren spreken je ook aan en laten hun waar zien. Je leest wel eens van die wild-west-verhalen over goudkoorts en zo, maar hier beleef je het in het echt! Het is een hele bijzondere, absurde ervaring.

Route