NOTICE: Most content here has been moved to my new website: www.pa3hcm.nl (online from January 1st, 2014). However, some content of my old website remains available here for historic purposes.

 

 

Scuba Diving Holidays E-mail

Madagascar 2000 - Reisverslag - dag 6

17 juli 2000

Vissersdorpje en kanovaren

Ook deze ochtend gaan we weer met Bambino onderweg. We pakken de speedboot en varen naar een nabijgelegen vissersdorpje. Hier laat hij het dagelijkse leven zien van de lokale bevolking.

De 200 inwoners leven in huisjes gemaakt van hout en bamboe, en daken van palmbladeren. Binnen liggen rieten matjes op de vloer, en hier en daar wat eenvoudige meubeltjes. De huisjes staan op palen om te voorkomen dat er al te veel ongedierte naar binnen kruipt. Want zoals in zoveel landen leven ook hier muizen, kakkerlakken en andere ongewenste huisgenoten.

De meeste mannen zijn van huis. Ze zijn op het meer aan het vissen. De mensen hier leven immers van de visvangst. De boten maken ze van een boomstam, welke ze helemaal uitkappen. De reisbegeleider vertelt ons dat ze in 4 dagen van een stam een boot hebben gemaakt. Nou, dat zal mij niet zo snel lukken denk ik, zeker niet als je kijkt naar de gereedschappen die ze gebruiken!

Rondom het dorp staan allerlei bomen, struiken en planten waar de bewoners van leven. Denk hierbij aan koffie, rijst en mango.

Aan de rand van het dorp staat ook een schooltje, dat onlangs door de overheid en diverse hulpinstanties is betaald. De school is nu gesloten, want de kinderen hebben nu vakantie. Raar eigenlijk, want voor hen is het hartje winter. De reisleider stelt voor dat we met de groep pennen en schriften kopen, want daaraan is hier altijd een tekort.

De kinderen vinden al die vreemdelingen (wij dus) in hun dorp wel leuk, en ze lopen dan ook continu achter ons aan. Ik steek de duim op naar een klein jongetje, en hij doet mij gelijk na, en dat zal hij ook volhouden totdat we weer vertrekken. Ik geef hem een leeg doosje van een fotorolletje aan een ander kind. Even later zie ik haar ermee spelen. Werner is met wat kinderen een hinkelspel aan het doen, en Hilde laat de kinderen door haar verrekijker kijken.

We nemen weer afscheid van de dorpsbewoners. Terwijl we wegvaren staan de kinderen ons uit te zwaaien. Wat een mooie ervaring was dit!

Na de lunch (wederom stokbrood met omelet) gaan we per kano naar de overkant van het meer. Gisteravond hadden we met een groep al leuk gediscussieerd over wie er nu wel en niet moesten roeien. Gaby vond dat ik maar voor haar moest roeien, en later kwam het idee dat Edwin onze kano maar achter zijn kano aan.moest slepen. Maar uiteindelijk moeten we het toch zelf doen, en ook Gaby peddelt flink mee. Ze heeft een enkele peddel, en dat roeit toch weer heel anders als die dubbele van mij.

In het begin is het het dus nog wel even wennen. Zowel voor Gaby als voor mij is het de eerste keer dat we in een kano zitten. Maar al snel hebben we de slag te pakken, en binnen een uur zijn we aan de overkant. We weten op het laatst zelfs Christine en Werner nog in te halen.

Het weer is wederom prachtig vandaag. En daar zijn we dan ook op voorbereid, want we hebben de zwemspullen bij ons.

Aan land trekken we de kano het strandje op, we lopen 50 meter door een strook regenwoud, en we staan op het grote strand van de Indische Oceaan. Dit is een strand zoals je dat wel eens op foto's ziet: wit zand, hoge golven en wuivende palmen. Wij zijn de enigen hier. De branding ziet er aantrekkelijk uit, maar schijn bedriegt, want de onderstroom is sterk, en haaien komen hier in grote getalen voor. We gaan dus maar lekker op het strand liggen zonnen.

Wat later loop ik nog een stukje op en neer, en neem nog een duik in het meer. Tegen een uur of vier gaan we met de kano weer terug om voor zonsondergang weer bij het Bush House te zijn. De terugtoch is nog wel even puzzelen, want waar ergens was nou dat Bush House? Vanaf hier is het niet te zien. We gokken dus de richting, en gelukkig hebben we goedgegokt, want een uurtje later zijn we er alweer.

Tijdens het avondeten komt de "huislemuur" weer op bezoek. Het is een bamboe-lemuurtje, leeft hier in het wild, maar komt regelmatig even buurten. In het restaurant zit meestal wel iemand die 'm een hapje te eten geeft, en anders eet ie gewoon de bloemstukjes op tafel op.

Route

Foto's

Klik op de foto's om ze te vergroten.

(De foto's komen nog)

<- Terug Verder ->


Why do they call them "apartments" when they are all stuck together?